.
Ik lees een vermanende column over de pedagogiek rondom snoep en mandarijnen. Dat het te verkiezen is om een mandarijn te geven. Nog een paar dagen en dan is het weer zover. Muren van Marsen en Snickers staan al opgesteld in de supermarkt. Geen mandarijn erbij. Wij waren er vroeger óók niet blij mee, nu…
.
‘Toe, duw maar steviger. En langer doorrollen. Heb je al gedraaid?’ ‘Nog steviger?’. Met veel kracht rolde ik onder mijn armen een natte, plastic reuzenrups. Daarin zat mijn wandkleedje in wording. Ik bevond mij in een viltworkshop en ja, de naam zegt het al, dan moet je werken. Laagje voor laagje had ik zorgvuldig fleurige…
.
Ik hou niet van hitte. Wanneer de meeste mensen roepen dat het lekker weer is (dik 25 graden) zit ik het liefst in de schaduw, nog liever binnen. Kalmte en koelte, ik doe het er goed op. Zo’n brandende zon legt me lam. Mijn lichaam gaat met mij aan de haal en daar hou ik…
.
Ik ben even elders, nee, geen functie. Ben je mal. Juist niet. Ik heb mij verschanst in de skriuwersark, je mag ook schrijfboot zeggen, ergens in het best wel lege land tussen Drachten en Leeuwarden. Ik zit op de schrijversvakschool in klas 1 maar doe net of ik al een echte schrijver ben. Met dank…
.
Stel, je wilt de marathon lopen. Omdat je conditie achteruit holt en jij vooruit wilt en jij fitheid heel belangrijk vind. Dat roept waarschijnlijk acuut allerlei angsten op : ‘ik kan het niet, ik durf het niet, ik wil het eigenlijk ook niet’. Niet omdat je de marathon niet zou kunnen lopen, dat weet je…
.
Ik hoop dat je een fijn boek hebt. En een lekkere warme plek, iets met een dekentje en een kat misschien. Ik hoop ook dat je je humeur niet laat verregenen. Onthoud: bij mindfulness bestaat er geen ‘goed’ of ‘slecht’ weer. Het is gewoon weer. Zelf stond ik vanmiddag 100 meter van mijn voordeur, klaar…
.
Ik wil ijs. Maar dan om op te schaatsen. Ik moet nog kattenvoer halen, de lichtjes ophangen, kerstmenu bedenken, lege flessen wegbrengen, postzegels halen, kaartjes versturen, stofzuigen, collega bellen, tanken, kaartjes versturen, oh nee dat had ik al bedacht, de ballen van zolder halen, planten water geven, nieuwe piek kopen en.. Moed verloren is al…
Ik zou een wervend verhaal kunnen vertellen over hoe fantastisch yoga is. Ik zou er ook bij kunnen vertellen dat niet alle oefeningen persé prettig zijn. Op de korte termijn dan, op iets langere termijn, eind van de les al, voel je vitaliteit door je lijf denderen. Ik zou je op het hart kunnen drukken…
Piepend en krakend kwam de wereld, Nederland en mijn praktijk tot stilstand. Ik zat laatst op een verjaardag en realiseerde me ineens dat het twee jaar geleden was dat ik die verjaardag vierde. Ik verbaasde me over de vanzelfsprekendheid dat de gesprekken als vanzelf weer liepen. En toch zijn er ook dingen veranderd. Stel jezelf…
Ik had op meer gehoopt. Meer vrijheid. Ik dacht er wat matjes tussenuit te mikken zodat we veilig 1,5m-yoga kunnen doen. En elkaar kapsels kunnen bewonderen. Niet dus, gatverdamme. Dat gevoel van balen, van frustratie en verdriet, als een golf kan het dan ineens komen opzetten. Dan zit er maar even één ding op: golfbreker…